مقایسه‏ی سبک‏های دلبستگی و خلاقیت در دانشجویان دختر و پسر

  بالبی[1] دلبستگی را به عنوان تمایل انسان‏ها به ساختن پیوندهای عاطفی قوی با فردی خاص تعریف نموده است.نظریه‏ی دلبستگی پایه ریزی شده است تا جنبه‏های کلیدی رفتار، کار و عشق را توضیح دهد. کنش به هنجار اکتشاف‏گری که از مشخصه‏های افراد دارای دلبستگی ایمن می‏باشد انعطاف‏پذیری و جسارت لازم را برای آزمونگری و تجربه آموزی در اختیار فرد ایمن قرار می‏دهد. مهم‏ترین خصوصیت تفکر بشری، قدرت خلاقیت و نوآوری است که به واسطه‏ی آن اختراعات بشر صورت پذیرفته است. ویژگی‏های افراد خلاق، همواره مورد توجه محققانی بوده است که در زمینه‏ی خلاقیت به پژوهش پرداخته‏اند. انسان خلاق امیدوار است، خود را قبول دارد، از انگاره‏های انفعالی حذر می‏کند و علاقه‏مند و با نشاط در جهت هدف‏هایش گام برمی‏دارد. علاقه‏مندی به مسائل علمی و هنری، انعطاف پذیری، کنجکاوی، استقلال و احساس مسئولیت از دیگر خصوصیات اوست. پژوهش حاضر به دنبال بررسی و مقایسه‏ی سبک‏های دلبستگی و خلاقیت در میان دانشجویان دختر و پسر می‏باشد. جامعه‏ی آماری شامل دانشجویان سال اول دانشگاه پیام نور ابرکوه در سال تحصیلی 88-1389 می‏باشد. از میان این افراد 56 نفر (28نفر دختر و 28 پسر) به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش سبک‏های دلبستگی از پرسشنامه‏ی سبک‏های دلبستگی کولینز و رید[2] (1990) استفاده شد و میزان خلاقیت با استفاده کردن از پرسشنامه‏ی خلاقیت عابدی اندازه‏گیری شد. نتایج تحلیل نشان داد که بین سبک‏های دلبستگی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود ندارد اما میان میزان خلاقیت دوگروه، تفاوت، معنادار شد و نیز بین سبک دلبستگی اضطرابی و خلاقیت در بین پسران و نیز دختران، رابطه، معنادارشد. همچنین نتایج تحلیل به دست آمده از این پژوهش، براساس تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک‏های دلبستگی اجتنابی، پیش بینی‏کننده‏ی میزان خلاقیت می‏باشد.